Volmaan magic
Met ‘n vorige volmaan, stap ek met my driepoot en kamera by die agterhekkie uit. In die veldjie agter die huis is net die regte plek om die volmaan se opkoms vas te vang.
“Wa gaat Doemenie heen? Vra ‘n klomp kleintjies wat in die skemeraand nog in die strate speel.
“Ek gaan lande ploeg.”
“Kan ons saam kom?”
“Kom.” Hulle streep agter my aan. Deur die draad klouter ek en hulle agterna. Vroeër die middag het ek ‘n mooi kolletjie gaan uitkyk vanwaar ek die maan kan afneem. Ek en Johan het die vorige aand op die kop agter die dorp die maan ingewag en daarom weet ek presies waar hy gaan kop uitsteek. En ook hoe laat.
My driepoot word opgestel en die kindertjies raak opgewonde. “Sy gaan snêppies vat!”
“Da’s hy Doemenie, daar boe” en enetjie wys na ‘n voëltjie bo in die boom. Hulle raak ywerig om voëltjies te soek maar merk op dat ek my kamera op die horison instel.
“Nou wat gaan Doemenie daar snêp?”
“Julle sal nou-nou sien as dit gebeur.” Ek skat daar’s nog ‘n paar minute oor voordat die maan sal opkom.
“Wat gaan gebeur?”
“Wag, julle gaan nou sien. Iets wonderliks gaan daar ver oor die randjie gebeur.”
“Wat Doemenie?”
“Wag en sien.” Hulle lyk skielik onseker. Dis nou al byna donker. Party staan nader aan my en enetjie staan sommer styf teen my, ingeval dit wat gaan gebeur dalk nóú gaan gebeur.
“Julle moet net eers to 100 tel. Dan sal dit gebeur. Kan julle tot by 100 tel?”
“Jaaaa, Doemenie!” en hulle val weg, “eeeen, tweeee, drieeee, vieeeer, …”
Ek tel saam en rek aspris die ‘tieeeeen,… twiiiiiintig, … de-e-e-rtig, …’ lank uit om tyd te wen.
Ek jok nie vir julle nie, op ‘ho-o-o-nderd’ breek die maan se oranje skedel die donker aand se vrugwater en ‘n gloed stoot die duister terug.
“Wat’s dit?! Wat’s dit?!” gil en skreeu dit rondom my. Die enetjie langs my gryp beangs my bene vas.
“Wat dink julle is dit?”
“Dissie son!!”
“Die son kom mos nie in die aand op nie.”
“Dan’s dit die maan” hoor ek die verligting.
“Ma hoe doen Doemenie dan nou vanaand sukke magic?”
Bo-Karoo 