Randall tel my in Brandvlei op na afloop van die Ringsitting. Dis Vrydag 8nm.

My medepassasiers in die Fortune Shuttle is drie lang latte in die agterste sitplek, tweetjies voor hulle wat sterk ooreenkomste het met kleefplastiek, voor hulle sit twee anties met grys koppe op pad terug na ‘n kuier in die Kalahari, langs my Esmé met twee dogtertjies – een 3 maande en een 2 jaar – en voor by Randall sit Ishmail. Ek groet almal. Deel my pakkie skuinskoek, wat ek by die Ringsitting gekry het, onder my bure.

Die luidsprekers is ook gasvry. Iets tussen Regae, Kwaito en Techno pomp ritmies deur my lewer. Ek leer ken Trap! Oral om my val almal aan die slaap, kleinstetjie aan die bors en sussie onder my voete op die kaal vloer – hulle kom darem al vanaf Upington. Niemand blyk gestoor te wees deur die ritme en die volume nie.

Meeste dop om. Ek, kiertsregop en uit my diepte. Begin geniet die gesprek tussen Ishmail, ‘n textile rep uit die Kaap en Randall met sy ‘n Noord-Kaapse Afrikaans: “Nei, ek sien ha net daa voo annekant daai bruggiekie. Witte meisiekênd. Sy loop reg innie shuttle is en toe vedwyn sy. Anne girlkie hie agter het ha oek gesien! Ons was twie wat ha daai aand gesien het. My bra, ma ekke skrik vi my!”

In Calvinia laai Randall ‘n co-driver op. Gooi R250 se brandstof in. Almal stroom uit die taxi. Koop Coke en gaan piepie. Ek kry die jongste passasier om vas te hou sodat haar ma kan gaan rook. Besef ek moet ook ‘n draai stap. “Het sy R2?” vra die een gryskop vir my. Ek betaal vir my toiletpapier en water en skoonmaakdiens en die traliedeur swaai vir my oop. Net betyds terug vir vertrek.

Ishmail Soeker sit nou langs my. Ek vra uit. Hy is ook van Seepunt. Bedryf ‘n lapwinkel wat al geslagte in die familie is. Vertel in detail hoe sy ma van 89, drie weke gelede afgesterwe het. Hoe die familie van 8 sibbe en aangetroudes, 30 kleinkinders en 10 agterkleinkinders moes besluit om die ondersteuningsmasjiene af te sit sodat sy waardig kon sterf. Amina Soeker word dieselfde dag met eer en oorvloedige blomme, begrawe

Die wind begin angswekkend sterk uit die suide waai. Ruk die shuttle en sy waentjie met seiltjie ongenadiglik. Dieselfde wind het glo ‘n groot trok omgewaai op hierdie selfde dag op hierdie selfde pad.  Maar Randall ken oënskynlik hierdie Boesmanlandse wind. Neem net voor Nieuwhoutville weer oor by die co-driver om die Vanrynspas af te trotseer. In Vanrynsdorp maak hy vol. Almal maak weer leeg. Slaan gou ‘n dampie – borssvoedende Esmé ook. Dis half twaalf.

Deur Klawer met dieselfde Trap ritme. Dis blykbaar ‘n toonbeeld van voortreflikheid vir ‘n taxi om aan sy reisigers hierdie diens te kan lewer. Draai af by Clanwilliam om die twee anties af te laai. Die drywer ken die roete na Kalkoenstraat in die lokasie.

“Hie regs!” sê een antie.

“Watte’ Kalkoenstraat is dié ene dan?” wil die drywer weet maar kom toe tog kortpad by dieselfde straat uit. Die kleihuisie se bodeur staan oop om die twee anties te ontvang. Al slaap die township ongestoord, doef die taxi ritmies voort in die aflaaiproses. Almal kan hoor hy is nie ‘n skelm indringer nie. Dis half een.

Voort met dieselfde gepomp. Ishmail en een van die lang latte beset nou die tannies se sitplek. Teen Piekenierkloofpas skud die vloerslapertjie wakker en staan regop. Ek tel haar op en maak haar weer slaap op ‘n deel van my bobeen. Gooi haar mooi toe onder ‘n kombersie. Nou het my voete weer spasie. Moedertjie slaap vas met sussie aan die nikotienbors.

By Piketberg word weer stilgehou, gerook en midnight snacks gekoop. My bobeen is nat gekwyl. Rookma wil weet hoe kom die kind dan op die bank. Die drywer vertoef om bene te rek – take aways vat ‘n rukkie om gemaak te word weet hy klaarblyklik.

Vanaf Piketberg verander Trap na Slow Dance – ‘n vierslagmaat met ‘n geteem wat baie krulle en draaie in het.

“Oh, Baby-y-y, I’ll do a-a-a-anything to-o-o make you stay-y-y …”  Randall beheer die speellys vanaf sy selfoon, wat ook sy GPS is. Hy wissel vaardig tussen die twee.

“Baby, oh ba-a-a-b-y-y, let your body-y-y-y make me happy-y-y-y.” Ons ry agterpaaie verby Riebeeck-Wes se uitdraai, Darling se uitdraai, Malmesbury se afdraai, agter Durbanville verby.

Teen half twee slaap almal behalwe die drywer en ekke. Slow Dance maak plek vir Gospel. “You are here, my God, I worship you.” Vir die eerste keer kan ek my vereenselwig met die keuse van sy speellys.

In Kraaifontein laai ons teen half drie die outjie van die kleefplastiekband af. Hy gee sy nommer vir die co-driver vir die terugrit. Dié gee hom ‘n besigheidskaartjie aan om agterop te skryf. Gee dit vir die drywer. Verontwaardig: “Djy lat hom oppe kaarchi skrywe! Hierie kos mos geld, man. Hies dan‘n blaai wa-ôp hy ka skrywe.”

Agterpaaie. Links. Regs. Om. Op en op en op in Plattekloof. Almal is nou wakker. Die aanmerkings oor die luukse huise is kostelik. “Ma’ dis mos lanie hyse hierie, my bra.” Nog op en op en op. Onder ons lê die Noordelike voorstede se liggies soos ‘n ragfyn stuk juweliersware oopgesprei. ‘n Reusagtige driekwart maan hang laag oor die horison. Ek wens ek kon dit beter vasvang op kamera.

Tannie Poppie van die GPS bring ons tot voor ‘n mansion. Randall stop. Die voordeur is oop en ‘n gesluierde vrou wag. “Ek sê, Sarah, djy strike it lucky, hê.” Sarah se bagasie word uit die sleepwa vrygelaat. En ek het gedink hulle is minstens op pad om ouers te gaan vra. Nou besef ek die afskeidsrit is oor Sarah werk gekry het. “Toe Sarahtjie, ga smee die ou omie se rug nou goed in gehoo” spot die ander passasiers. Ek sien ‘n beskimmelde Sarah met haar tassie voordeur toe loop. Randall vergesel haar tot by die nuwe land lady. Oorhandig haar. Sy is mos al die pad sy verantwoordelikheid. Dis drie uur.

Agterpaaie Elsiesrivier toe. Nou doef-doef-doef niks nie. Almal is stil. Net die padaanwyser praat: “Robot oor. Robot regs. Links by die vurk. Stop net hie op die intersection.” Vinnig-vinnig pluk die laaste twee ouens hulle toksakke onder die seil uit. Hardloop en spring sommer oor die tuinmuur van die huisie. Daar’s nie tyd om te wag tot iemand wakker word en kom oopsluit nie. Die taxi se deur klap in die wegtrek toe.

“Sluit! Sluit! Sluit!” Agter ons verskyn twee swartgekleede karakters . Hoodies oor die koppe getrek. “Wie’s dit?” vra die drywer.

“Dis hulle!”

“Issit hulle?”

“Dis hulle. Die skieters!” Maar ons is veilig om die hoek. You are here, my God. I worship you.

Die maan is onder. Dis vier uur. Elza wag by Mc Donalds by Groenpunt stadion, want die pad op tot waar hulle bly, sal die taxi met sy sleepwa nie maak nie.  Sy klim uit die geparkeerde Range Rover toe sy die taxi sien intrek. Nou spring al die manne polite uit. Die seil word fluks losgeknoop. My bagasie flink uitgetel.

“’n Hilux het daai Ranger uitgesleep. Is true. Ek het dit op face book gesien” sê die drywer, baie beïdruk met Elza se ryding.

Ons skud blad. Ek en Elza bedank die manne hartlik.

En Randall oorhandig aan my een van sy kosbare besigheidskaartjies.