Red nou ‘n kerk

Hoe red mens ‘n kerk wat kwyn? Sal mens ‘n projekbestuurder of fasiliteerder of strategiese beplanner of dalk ‘n beter dominee inkry? Sal mens alles toemaak en van vooraf begin? Sal mens saamsmelt met ‘n bestaande gemeente?

Met net sowat 70 lidmate oor op ons lidmateregister is ons tans maar ‘n klein gemeente. Heelparty van hulle is lankal nie meer kerkgangers nie, of studeer elders, het afgetree en woon nie meer in Vanwyksvlei nie.  Bowendien moet sommige lidmate kilometres plaaspad aandurf met tot soveel as 17 hekke wat moet oop en toe om betyds by ‘n erediens te kan wees. Andermaal het boere geen plaaswerkers vir ‘n naweek nie wat meebring dat hulle op ‘n sabbat nog voor kerk moet voer en doen, wat dit bitter moeilik maak om kerkbesoek ook nog in te pas.

Dis nie net ons storie nie.

Met ‘n gemiddelde kerkbesoek van omtrent 16 per erediens vir die afgelope 6 maande, is ons op ‘n baie styl afdraande pad.  Die bedryfskoste van ons gemeente – dominee, koster, orrelis, skoonmakers se salarisse, onderhoudskoste, telefoon, munisipale rekening – boer ons snel agteruit.

Johan het nog net 6 maande op sy kontrak met die gemeente oor. Wat daarna? Sal die gemeente ‘n volgende predikant kan bekostig? Sal die donker bedreigings ons gemeente ook insluk?

Die pad vorentoe moet bepraat word. Daarom hou ons gemeentevergadering.

Gemeentevergaderings het die potensiaal om te ontwikkel in iets wat raak-raak aan ‘n NAP-SAP-vergadering. Dalk vlieg stoele nie rond nie, maar verwyte en beskuldigings kan wel.

Nie hierdie keer nie. Die gemeente vergader in diep afhanklikheid van die Heilige Gees vir sy leiding. Niemand kom met ‘n vooropgestelde agenda nie. Daar heers afwagting. Ons praat nie, ons luister.

Jan la Grange doen verslag oor die pas afgelope konferensie in Barkley-Wes oor kleiner wordende gemeentes. Ons is nie alleen nie. Slegs in die Noord-Kaap is ons maar net nog een van baie wat in dieselfde posisie verkeer.

Daarna delf ons, onder leiding van Johan, in die Woord uit Lukas 10 na antwoorde. Die kerk is God s’n. Dis nie die dominee s’n nie. Ons hoef nie die kerk vir Hom te red nie. Hy is steeds in beheer. Hy het aan ons ‘n model gegee in sy Woord wat sal lei tot groei en uitbreiding. Maar met ‘n vooropgestelde agenda is dit bitter moeilik om te sit en te luister wat God sê. Alleenlik met ‘n verwagting dat daar wel antwoorde uit die Skrif te vinde is, is dit moontlik om te besin oor wie wat moet doen, in watter gesindheid, teenoor wie en waarom. So eenvoudig soos dít.

Ons is wel ‘n kwynende gemeente, maar ons liggie het nog nie uitgedoof nie.

Ons is nou opnuut weer ‘n biddende gemeente. Ons erken dat oulike plannetjies nie die kerk gaan red nie, slegs gehoorsaamheid aan God se opdrag. Ons verbind onsself opnuut daaraan om nie net te wil sit en ontvang nie (soos wat dit maar so maklik gebeur met televisiekerk), maar om uit te gaan as gestuurdes om die oes te gaan insamel. Die groot oes daarbuite vereis dat die kerk steeds ‘n ligpunt in hierdie afgeleë deel van die Bo-Karoo moet bly.

Dalk, net dalk kan ‘n verandering lidmate weer terugbring. ‘n Gesindheidsverandering. ‘n Ingesteldheidsverandering. ‘n Persepsieverandering. ‘n Hartsverandering.

En dít is die werk van die Heilige Gees alleen.